Game-competitie: jongeren met LVB introduceren begeleiders in online wereld
Een Mario Kart-competitie op een woonlocatie voor jongeren met LVB. Een leuke activiteit! Maar ook een serieuze manier om begeleiders van Middin beter bekend te maken met games en de belevingswereld die daar bij hoort. Dat concludeert Rogier de Groot die onderzoek doet voor het lectoraat LVB en risicovol gedrag van de Hogeschool Leiden.
“Ik heb zelf niet veel met gamen, dus ik moest het eerst wel even leren.”, aldus persoonlijk begeleider Svenja (Osloweg). “De eerste ronde was wennen, maar uiteindelijk ben ik samen met Wesley 3e geworden. Het was echt hartstikke leuk.” Ze merkt in haar dagelijkse werk regelmatig dat het lastig is om iets gedaan te krijgen bij een gamende jongere. “Als ik dan wat wil vragen, dan zeggen ze vaak : ‘ik maak even mijn spelletje af’. Maar dat kan dan zo nog een half uur duren.”
Voor veel begeleiders is de digitale wereld onzichtbaar
De Groot zocht contact met Middin en organiseerde samen met begeleider Gino Angel, zelf een fervent gamer, een game-competitie. Zo kon hij testen of begeleiders en jongeren met een LVB elkaar beter leren begrijpen. Begeleiders worstelen nogal eens met het, in hun ogen overmatige, gamen én het feit dat ze moeilijk contact krijgen met de cliënt tijdens het gamen. Jongeren met een licht verstandelijke beperking (LVB) zijn veel online: op social media, om te gamen, te streamen enzovoorts. Voor veel begeleiders is die digitale wereld onzichtbaar en is er niet altijd begrip voor de keuzes die jongeren hierin maken. Ook vanuit de wetenschap is nog weinig zicht op hoe deze doelgroep zich online beweegt en gedraagt. Daarom werkt Rogier de Groot sinds 2015 aan promotieonderzoek hierover. “In de begeleiding van jongeren met een LVB is nog onvoldoende aandacht voor het digitale leven van deze doelgroep. Hoewel veel zorgprofessionals zien dat het digitale leven van deze jongeren een steeds grotere invloed heeft op de keuzes die zij maken, blijft hun onlinewereld voor veel zorgprofessionals een verborgen wereld."
Bewoner Wesley (17) speelde tijdens de game-avond samen met Svenja. “Zij kon het nog niet maar deed het wel goed voor een beginner. Wel goed dat we 3e zijn geworden! Ik speel normaal op de Playstation, maar vroeger heb ik wel Mario Kart gespeeld. Toen in het begin speelde ik best veel. Als iemand zei dat ik moest douchen dan vroeg ik of het na het potje mocht, want je kunt je spel niet zomaar op pauze zetten – maar dan deed ik het douchen wel daarna.”
Begeleiding en opvoeding voor online gedrag belangrijk
Tijdens de competitie-avond gebeurde waar Rogier de Groot hoopte. “Svenja zat helemaal in haar spel, toen een jonge bewoner haar iets vroeg. Hij had ergens hulp bij nodig. Zij antwoordde, zoals een jongere nu ook vaak doet:
Nee, dat kan nu niet want ik zit in een game.
Grappig genoeg begreep de jongere dat helemaal. Hij vroeg het daarna nog eens, en nog eens. Tot het niet meer nodig was. Maar ook toen begreep de jongere dat Svenja in een game zat. Svenja: “Het leverde mij een mooi inzicht op waar ik het later met hem nog over heb gehad. Ik ervaarde zijn vraag tijdens het gamen net zoals hij, als ik hem een vraag stel als hij gamet. Ik ben me er nu meer bewust van. Door de game-avond merk ik dat ik nu meer begrip kan opbrengen als iemand in een spelletje zit.”
Missie geslaagd
Missie geslaagd dus voor Rogier. “Ik vroeg haar nog of ze in de gaten had dat haar antwoord aan die bewoner heel erg leek op reacties van gamende jongeren op verzoeken van begeleiders. Ze gaf toe dat ze echt opging in het racen en dat er dan weinig ruimte is om aandacht te hebben voor andere dingen. Het was mooi om te zien dat Svenja op deze manier echt even in de schoenen van een jongere was gaan staan en nu beter begreep waarom de jongeren zich soms zo moeilijk kunnen losweken van hun spelcomputer.”
Rogier hoopt dat begeleiders ook de positieve kanten van online gedrag gaan zien en niet alleen de negatieve aspecten. Gamen hoeft niet alleen verslaving, onbereikbaarheid of in hun eigen ‘bubbel’ leven te betekenen. Het kan ook ontspanning, leren om met anderen samen te werken en meer zelfvertrouwen opleveren.
Daarnaast kunnen begeleiders door hun kennismaking met onder andere games zich meer inleven in de digitale leefwereld van jongeren. Nu lijken begeleiders zich vaak nog niet verbonden te voelen met deze leefwereld waardoor begeleiding en opvoeding hierbij vaak uitblijven. Terwijl die begeleiding wel nodig is om jongeren digitaal vaardiger te maken.
Nieuwe ingangen om te praten over hun wel en wee
Oprecht interesse tonen in de digitale leefwereld van de jongeren, is hierbij een eerste stap, denkt Rogier. “Praat met ze over hun digitale avonturen voor het slapen gaan, of speel eens een videogame met ze. Dit zijn kleine dingen waarmee je zelf nieuwe dingen kunt leren, de band met een jongere kunt versterken en misschien nieuwe ingangen kunt creëren om het wel en wee in hun leven bespreekbaar te maken.” Rogier heeft hierover voor de begeleiders van de Osloweg tips op een rij gezet .
Voor Wesley mag dit wel elke week. “Het was leuk en gezellig, ik ben 3e geworden!”
Ook Svenja wil best vaker gamen: “Voor mij is dit zeker voor herhaling vatbaar.” De andere bewoners buigen zich al over de vraag welke game er de volgende keer gespeeld kan worden: Marioparty? Fortnite, Fifa? Rogier kijkt uit ook naar een vervolg: “Het zou mooi zijn als avonden als deze vaste prik worden bij Middin. Zodat er nieuwe deuren openen om met de jongeren in gesprek te gaan over hun digitale leven.”